23 listopada obchodzony jest Dzień Fibonacciego, włoskiego matematyka z przełomu XII/XIII wieku. 

Naukowiec zasłynął z odkrycia ciągu liczb, w którym każda kolejna liczba jest sumą dwóch poprzednich: 

1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987 ...

Już w zapisie daty 23 listopada(11/23) znajdziemy cztery kolejne wyrazy ciągu Fibonacciego. Ciąg ten pojawia się niemal wszędzie wokół nas, m.in. w przyrodzie, architekturze, sztuce, muzyce, anatomii ludzkiego ciała czy informatyce.

Leonardo Fibonacci urodził się w Pizie w drugiej połowie XII w. Początkowo kształcił się w północnej Afryce, gdzie ważne stanowisko dyplomatyczne piastował jego ojciec. Tam też po raz pierwszy miał styczność z matematyką. Lekcje pobierane na terenach dzisiejszej Algierii oraz dalszy rozwój w Europie i krajach Wschodu sprawiły, że Włoch sam zapisał się na kartach historii tej właśnie nauki.

Dlaczego ten ciąg jest tak ważny? Według Platona złota liczba oznaczona grecką literą φ to w przybliżeniu 1,61804 i to ona wyjaśnia zagadkę wszechświata. Jaki to ma związek z ciągiem Fibonacciego? Złoty podział to stosunek jednego elementu ciągu do elementu go poprzedzającego. Im większe wybierzemy elementy, tym większą uzyskamy dokładność. Każdy kolejny element ciągu możemy uzyskać, mnożąc pierwotny przez złoty podział.

Ciąg Fibonacciego w życiu codziennym

Fakt ten jest o tyle istotny, że złota liczba bardzo często pojawia się w naszej codzienności. Pierwszym przykładem są rośliny. Wypuszczają one pędy pod kątem 13,5 stopnia w stosunku do poprzedniego zawiązka. Tym samym mamy do czynienia ze złotym kątem, który zawiera w sobie ciąg Fibonacciego. Najbardziej widocznym przejawem istnienia złotej proporcji w przyrodzie są np. muszle, których kształt układa się zgodnie z przebiegiem tzw. Spirali Fibonacciego.